Georganiseerd door Kenniscentrum Global Health (KCGH) en het KIT, was het evenement verdeeld in twee delen: een presentatie door Tamman Aloudat, voorzitter van de raad van bestuur van Artsen zonder Grenzen, en een workshop die de nadruk legde op het belang van positionering, epistemische rechtvaardigheid en kritisch bewustzijn.

Met de ervaringen van de COVID-pandemie nog vers in ons geheugen, lijkt het onderwerp van het dekoloniseren van mondiale gezondheid urgenter dan ooit. Een ding is zeker, de slimme verdeling van vaccins op wereldschaal heeft overtuigend de structuren blootgelegd die dateren uit koloniale tijden. Aloudat merkte op dat er geen gezondheid is voor velen, maar eerder veel gezondheid voor sommigen; de waarde van het leven is verschillend op verschillende plaatsen. Dit wrange feit is geen toeval. Hij verklaarde verder dat als je de verdeling van de sterftecijfers van COVID, of kindersterfte, op de wereldkaart zou transponeren, je de perfecte kaart van de geschiedenis van het Europese kolonialisme in de wereld zou hebben.

Hij benadrukte meerdere keren tijdens zijn praatje dat mondiale gezondheid in haar huidige staat een product is van haar koloniale geschiedenis. Het hele streven naar het dekoloniseren van mondiale gezondheid begint met het erkennen dat deze oude onderdrukkende structuren nog steeds levend zijn in het heden. Dat ze aan de basis liggen van de ongelijkheid in mondiale gezondheid; de ongelijkheid die we proberen aan te pakken. Hij ondersteunde zijn uitspraken door te wijzen op de verdeling van hulpbronnen in mondiale gezondheid en het gebruik ervan als instrument van politieke macht.

Aloudat schetst een somber beeld als het gaat om de mondiale gezondheidsuitdagingen die ons in de nabije toekomst te wachten staan: We hebben geen wereldwijd gezondheidssysteem dat kan omgaan met de omstandigheden die we over enkele jaren zullen tegenkomen; honger, ontheemding en conflict zullen allemaal op veel grotere schaal toenemen.

Als deelnemers aan mondiale gezondheid zouden we vooruit moeten kijken. Het creëren van een emancipatorische ruimte die mensen in staat stelt keuzes te maken, zelfs wanneer deze in strijd zijn met die welke zouden worden gemaakt in meer bevoorrechte delen van de wereld; een stem geven aan degenen die worden bediend, in plaats van hen te dwingen tot ideeën die hun mening en expertise niet overwegen.

Hij voegt verder toe dat als we ruimte geven om onze eigen positie en die van anderen op een oprechte manier te evalueren, dit ruimte opent voor anderen om hun ideeën en wensen te uiten; ruimte die ze op dit moment niet hebben.

Er is behoefte aan een meer kritisch bewustzijn. De workshop bij het KIT bestond uit oefeningen in groepen die het publiek aanzetten om zich te richten op het belang van positionering en epistemische rechtvaardigheid. Vragen zoals "Wie heeft richtlijnen voor onderzoek gecreëerd?", "Welke verhalen worden gecreëerd en voortgezet?" en "Wat is mijn rol in mondiale gezondheid?" creëerden verschillende momenten van introspectie tijdens de avond.